قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِهِۦ فَلَا يَمۡلِكُونَ كَشۡفَ ٱلضُّرِّ عَنكُمۡ وَلَا تَحۡوِيلًا
ئهی پێغهمبهر صلی الله علیه وسلم به هاوهڵگهران بڵێ: ئادهی هاناو هاوار بکهن لهو بت و شتانهی که لهجیاتی خوا دهیانپهرستن (ئایا هیچیان له دهست دێت؟ دڵنیابن که ئهوانه) نه دهتوانن بهڵاو ناخۆشیهکتان لهسهر لابهرن. نهدهتوانن بارودۆخ بگۆڕن.
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ يَبۡتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ ٱلۡوَسِيلَةَ أَيُّهُمۡ أَقۡرَبُ وَيَرۡجُونَ رَحۡمَتَهُۥ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُۥٓۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحۡذُورٗا
ئا ئهوانهی که ئهوان هاناو هاواریان لێ دهکهن، کامیان له خوا نزیکتره؟! له کاتێکدا که ئهوان خۆیان هاوار له خوا دهکهن و داوای نزیك بوونهوه له پهروهردگاریان دهخوازن و چاوهڕوانی ڕهحمهتی دهکهن، له سزاو تۆڵهشی دهترسن، بهڕاستی سزای پهروهردگارت مهترسی لێکراوه.
وَإِن مِّن قَرۡيَةٍ إِلَّا نَحۡنُ مُهۡلِكُوهَا قَبۡلَ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَوۡ مُعَذِّبُوهَا عَذَابٗا شَدِيدٗاۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَسۡطُورٗا
هیچ شارو شارۆچکهیهك نی یه که ئێمه بڕیارمان دابێت پێش بهرپابوونی ڕۆژی قیامهت له ناوی بهرین، یان سزایهکی سهختی بدهین، له کتێب و دۆسیهی (تایبهتدا، له لوح المحفوظ دا) تۆمار نهکرا بێت.
وَمَا مَنَعَنَآ أَن نُّرۡسِلَ بِٱلۡأٓيَٰتِ إِلَّآ أَن كَذَّبَ بِهَا ٱلۡأَوَّلُونَۚ وَءَاتَيۡنَا ثَمُودَ ٱلنَّاقَةَ مُبۡصِرَةٗ فَظَلَمُواْ بِهَاۚ وَمَا نُرۡسِلُ بِٱلۡأٓيَٰتِ إِلَّا تَخۡوِيفٗا
هیچ شتێك نهبووه، بههۆی ئهوهی که ئێمه موعجیزه بهرپا بکهین و نیشانی بدهین لهوهی که ئهوان داوایان کردووه، تهنها ئهوه نهبێت که (جۆرهها موعجیزهمان نیشانی پێشینهکان دا)، بهڵام ئهوان ههر بڕوایان پێ نهکرد؛ ئێمهش له ناومان بردن، حوشتره تایبهتیهکهشمان به ئاشکراو ڕوون به قهومی (ثمود) بهخشی، کهچی ستهمیان لێکردو (سهریان بڕی)، بهڕاستی ئێمه تهنها بۆ ترس و داچڵهکاندن نهبێت، هیچ جۆره موعجیزهیهك نانێرین.