فَإِذَا قَضَيۡتُم مَّنَٰسِكَكُمۡ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَذِكۡرِكُمۡ ءَابَآءَكُمۡ أَوۡ أَشَدَّ ذِكۡرٗاۗ فَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنۡ خَلَٰقٖ
جا ههر کاتێک ئهرک و مهناسیکهکانتان بهجێ هێنا، ئهوکاته یادی خوا بکهن ههروهکو چۆن یادی باو وباپیرانتان دهکهن (کاتی خۆی عهرهب زۆر خۆیان ههڵکێشاوه به باوو باپیریانهوهو باسیان کردوون) یاخود زۆر زیاتریش لهوان، جا ههندێک له خهڵکی ههیه که دهڵێت: پهروهردگارا ههرچیمان پێ دهبهخشیت له دنیادا پێمان ببهخشه، بێگومان ئهو جۆره کهسه له قیامهتدا بێ بههرهو بێ بهش و بێ ڕێزه.
وَمِنۡهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
ههشیانه که دهڵێت: پهروهردگارا له دنیادا خێرو چاکهو نازو نیعمهتمان پێ ببهخشهو، له قیامهتیشدا له نازو نیعمهتهکانی بهههشت بههرهمهندمان بکهو، له سزای ئاگری دۆزهخ بمانپارێزه.
أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ نَصِيبٞ مِّمَّا كَسَبُواْۚ وَٱللَّهُ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
ئا ئهوانه له ههندێک لهو کارو کردهوانهی که ئهنجامیانداوه بههرهوهر دهبن له دنیاو قیامهتدا و خوا زۆر به خێرایی لێپرسینهوه ئهنجام دهدات (ههرکهسه بهو شوێنه دهگهیهنێت که له دنیادا دهست پێشخهری بۆ کردووه).
۞وَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ فِيٓ أَيَّامٖ مَّعۡدُودَٰتٖۚ فَمَن تَعَجَّلَ فِي يَوۡمَيۡنِ فَلَآ إِثۡمَ عَلَيۡهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلَآ إِثۡمَ عَلَيۡهِۖ لِمَنِ ٱتَّقَىٰۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّكُمۡ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
له ڕۆژانێکی دیاریکراودا (که ڕۆژانی جهژنی قوربانه) یادی خوا بکهن ئهوهی که پهله بکات و له دوو ڕۆژدا شهیتان ڕهجم بکات ئهوه هیچ گوناهی لهسهرنییه، ئهوهش دوای بخات و (به سێ ڕۆژ ئهنجامی بدات) ههرگوناهی لهسهر نییه، بهتایبهت بۆ ئهوانهی که خۆیان له نافهرمانی خوا دهپارێزن، جا له خوا بترسن و بزانن سهرئهنجام ئێوه بۆ لای ئهو دهگهڕێنهوه، (لهبهردهم دادگای ئهودا) کۆ دهکرێنهوه.