وَيَخِرُّونَ لِلۡأَذۡقَانِ يَبۡكُونَ وَيَزِيدُهُمۡ خُشُوعٗا۩
ئهوانه سوژده و کڕنووش دهبهن و دهگرین و ئهسرینی خۆشهویستی پهروهردگار له چاوانیان دهبارێت، فرمێسکی ئیمان و شادی ههڵدهوهرێنن و تا دێت زیاتر ملکهچ و فهرمانبهردار دڵ پڕ له ئیمان دهبن.
قُلِ ٱدۡعُواْ ٱللَّهَ أَوِ ٱدۡعُواْ ٱلرَّحۡمَٰنَۖ أَيّٗا مَّا تَدۡعُواْ فَلَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا وَٱبۡتَغِ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلٗا
پێیان بڵێ: ئێوه له نزاو دوعاتاندا هاوار له (الله) بکهن، یان بهسیفهتی پیرۆزی (الرحمن) هانای بۆ بهرن، بهههر ناوو سیفهتێکی جوان و بهرز هاواری لێبکهن و نزا بکهن دروسته، چونکه ئهو خاوهنی ههموو سیفات و ناوه پیرۆزو جوانهکانه، بهههر سیفهتێك که لهگهڵ داخوازیهکانتاندا گونجا، داوای لێ بکهن، لهکاتی داواکردنی ڕزق و ڕۆزیدا به (یا ڕزاق، یا وهاب) لهکاتی داوای سهرکهوتندا به (یا قوی یا متین یا عزیز یا.... هتد، ئهی ئیماندار) لهکاتی خوێندنی قورئان له نوێژهکاندا دهنگ بهرز مهکهو زۆریش نزمی مهکه، لهو نێوانهدا حاڵهتێکی لهبارو مامناوهندی ئهنجام بده.
وَقُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي لَمۡ يَتَّخِذۡ وَلَدٗا وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ شَرِيكٞ فِي ٱلۡمُلۡكِ وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ وَلِيّٞ مِّنَ ٱلذُّلِّۖ وَكَبِّرۡهُ تَكۡبِيرَۢا
بشڵێ: سوپاس و ستایش بۆ ئهو خوایهی که کهسی نهکردووه بهڕۆڵهی خۆی و ڕۆڵهشی ههر نی یه، ههروهها له موڵك و مهملهکهتیدا کهسی نهکردووه بهشهریك و هاوتای خۆی، ههرگیز بههۆی بێ دهسهڵاتی و کهم توانینهوه کهسی نهکردووه به یاوهرو یاریدهدهری خۆی، (لهبهر ئهوه) ههمیشه (الله اکبر) بڵێ و ئهو زاته بهگهوره و مهزن بزانه.