كُلُواْ وَٱرۡعَوۡاْ أَنۡعَٰمَكُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلنُّهَىٰ
خهڵکینه بخۆن (لهو بهرههم و بهرهکهته)، ماڵاتهکانیشتان بلهوهڕێنن، بهڕاستی ئا لهو شتانهدا بهڵگهونیشانهی زۆر ههیه بۆ کهسانی ژیرو هۆشمهند.
۞مِنۡهَا خَلَقۡنَٰكُمۡ وَفِيهَا نُعِيدُكُمۡ وَمِنۡهَا نُخۡرِجُكُمۡ تَارَةً أُخۡرَىٰ
ئێمه ئێوهمان ههر لهم زهویه دروست کردووه، (دوای ماوهیهک) دهتانخهینهوه ناوی، پاشان جارێکی تر دووباره لهو زهویه دهرتان دههێنینهوه (بۆ لێپرسینهوه و وهرگرتنی ئهو پاداشتهی که شایستهن).
وَلَقَدۡ أَرَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ
سوێند به خوا بهڕاستی ههرچی بهڵگه و موعجیزه ههبوو نیشانی فیرعهونماندا کهچی ههر ههمووی بهدرۆزانی و ئاماده نهبوو باوهڕ بهێنێت، بهڵکو ههر سهری باداو یاخی بوو.
قَالَ أَجِئۡتَنَا لِتُخۡرِجَنَا مِنۡ أَرۡضِنَا بِسِحۡرِكَ يَٰمُوسَىٰ
فیرعهون (به ناڕهزاییهوه) وتی: ئهی موسا هاتووی بۆ لامان، تا لهسهر زهوی خۆمان به دهرکردنمان بدهیت و ئاوارهمان بکهیت، بههۆی جادووگهریهکهتهوه؟!
فَلَنَأۡتِيَنَّكَ بِسِحۡرٖ مِّثۡلِهِۦ فَٱجۡعَلۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكَ مَوۡعِدٗا لَّا نُخۡلِفُهُۥ نَحۡنُ وَلَآ أَنتَ مَكَانٗا سُوٗى
کهواته سوێند بێت ئێمهش جادوویهکت بۆ دههێنین وهک ئهوهی خۆت، جا شوێن و کاتێک بۆ ئێمهو بۆ خۆت دابنێ، نه ئێمه سهرپێچی لێ بکهین نه تۆش، تا له یهک شوێن و کاتدا دهستبهکار ببین له شوێنێکی ڕێک و پێکدا.