وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
به لوط پێغهمبهریش حیکمهت و دانایی و زانیاریمان بهخشی و ڕزگارمان کرد لهو شارهی کردهوه پیسهکانیان تێدا ئهنجام دهدا، بێگومان ئهوانه قهومێکی نالهبار و خراپ و بهدخوو تاوانکار بوون...
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
ئێمه ئهومان خسته ژێر سایهی ڕهحمهت و میهرهبانی خۆمانهوه، بهڕاستی ئهو له ڕیزی بهنده چاک و باشهکاندایه.
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
یادی نوح پێغهمبهریش بکهرهوه کاتێک هاناو هاواری بۆ هێناین لهمهو پێش، جا ئێمهش نزامان گیرا کردو خۆی ه خێزانهکهیمان له تهنگانه گهورهکه ڕزگار کرد...
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
سهرکهوتنیشمان پێبهخشی بهسهر ئهو قهوم و هۆزهی بهڵگه و نیشانهکانی ئێمهیان به درۆ دهزانی و بڕوایان پێی نهبوو، چونکه بهڕاستی ئهوانیش قهومێکی نالهبارو خراپ بوون، به گشتی نوقمی ئاوی زریانهکهمان کردن.
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
یادی داودو سلهیمانیش بکهرهوه کاتێک بڕیاردرا دهربارهی ئهو کێلگه کشتوکاڵیه، کاتێک که مهڕو ماڵاتی خهڵکی تیایدا بڵاو بوونهوه بهشهو و زیانیان به کێلگهکه گهیاند، ئێمهیش شایهت بووین لهسهر ئهو داوهری و بڕیارهی ئهوان. (لهسهردهمی حوکمی حهزرهتی داوددا ڕانهمهڕێک زهوی و زاری کابرایهکی کاولکرد، کابراش چوو سکاڵای خۆی گهیانده داود، ئهویش بڕیاریدا که ههموو ڕانه مهڕهکه بدرێت به خاوهن زهویهکه، بهڵام حهزرهتی سولهیمانی کوڕی ڕایهکی پهسهندتری ههبوو وتی: با بهروبومی ماڵاتهکه بدرێت به خاوهن زهویهکه تا زیانهکهی پڕ دهکاتهوه).