أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَتَكُونَ لَهُمۡ قُلُوبٞ يَعۡقِلُونَ بِهَآ أَوۡ ءَاذَانٞ يَسۡمَعُونَ بِهَاۖ فَإِنَّهَا لَا تَعۡمَى ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَلَٰكِن تَعۡمَى ٱلۡقُلُوبُ ٱلَّتِي فِي ٱلصُّدُورِ
ئایا ئهوانه بهسهر زهویدا نهڕۆشتوون بهدڵ و دهروونێکی هۆشیارهوه تا بیرێك بکهنهوه... (کوان: خهڵکانی ڕابوردوو؟ ئهو شارانه بۆ کاولکران؟ کێ ئێمهی دروست کردووه؟ ئامانج له ژیان چیه؟؟) یان خاوهنی گوێ و دهزگای بیستن نهبوون بهسهرهاتهکانیان ببستن و لێکی بدهنهوه، جا وهنهبێت چاوان کوێر بووبێت، بهڵکو ئهو دڵانه کوێر دهبن که وان له سینهکاندا (چونکه ههر ڕواڵهت دهبینن و ناوهڕۆك لێك نادهنهوه).
وَيَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلۡعَذَابِ وَلَن يُخۡلِفَ ٱللَّهُ وَعۡدَهُۥۚ وَإِنَّ يَوۡمًا عِندَ رَبِّكَ كَأَلۡفِ سَنَةٖ مِّمَّا تَعُدُّونَ
خوانهناسان پهلهت لێدهکهن که ئهو سزایه زوو یهخهیان پێ بگرێت، بێگومان ههرگیز خوا له بهڵێنی خۆی لانادات (لهسهر داخوازی نهفامان پاش و پێشی ناخات، چونکه کات و زهمان بایهخی نیه لای خوا) بهڕاستی ڕۆژێك لهلای ئهو پهروهردگارهت وهكو ههزار ساڵ وایه لهوهی که دهیژمێرن.
وَكَأَيِّن مِّن قَرۡيَةٍ أَمۡلَيۡتُ لَهَا وَهِيَ ظَالِمَةٞ ثُمَّ أَخَذۡتُهَا وَإِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ
چهندهها شارو شارۆچکه ههبوون که من مۆڵهتمداون لهکاتێکدا دهنیشتوانی ستهمکاریش بوون، دوای ماوهیهك لهناوم بردوون، سهرئهنجام و گهڕانهوهش ههر بۆ لای منه.