مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥٓ أَضۡعَافٗا كَثِيرَةٗۚ وَٱللَّهُ يَقۡبِضُ وَيَبۡصُۜطُ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
کێیه ئهو کهسه قهرز دهدات بهخوای پهروهردگار به قهرزێکی چاک (بهخشراوهکه له ماڵی حهڵاڵ و بێ منهت و نازدار بێت)، خوایش بهو هۆیهوه بۆی چهند بهرامبهر دهکات و پاداشتی بێ سنووری پێ دهبهخشێت، (بهڕاستی خوایهکی بهڕێزو دلۆڤانمان ههیه، جێگهی سهرسوڕمان و سهرنجه ئهو شێوازهی که هانی ئیماندارانی پێ دهدات، بۆ بهخشین به یهکترو بۆ بهخشین بۆ ڕزگاری گرۆی ئادهمیزاد)، خوایش ڕزق و ڕۆزیی و دهرامهت دهگرێتهوه و فراوانی دهکات (به حیکمهت و ویستی خۆی) ههر بۆ لای ئهو زاتهش دهگهڕێنهوه.
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ مِنۢ بَعۡدِ مُوسَىٰٓ إِذۡ قَالُواْ لِنَبِيّٖ لَّهُمُ ٱبۡعَثۡ لَنَا مَلِكٗا نُّقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ قَالَ هَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡقِتَالُ أَلَّا تُقَٰتِلُواْۖ قَالُواْ وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَٰتِلَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَدۡ أُخۡرِجۡنَا مِن دِيَٰرِنَا وَأَبۡنَآئِنَاۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقِتَالُ تَوَلَّوۡاْ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلظَّـٰلِمِينَ
ئایا نهتبیستووه و نهتڕوانیوهته بهسهرهاتی دهستهیهک له گهوره پیاوانی نهوهی ئیسرائیل له دوای موسا لهکاتێکدا به پێغهمبهرهکهی خۆیانیان وت: پاشایهک، سهرکردهیهکمان بۆ دیاری بکه و بینێره تا له پێناوی خوادا بجهنگین، پێغهمبهرهکه وتی: باشه؛ ئهی ئهگهر جهنگتان لهسهر بڕیاردراو خهریک بوو یهخهتان بگرێت و پهشیمان بوونهوه و نهجهنگان؟ (له وهڵامدا) وتیان: چیمانه که له پێناوی خوادا نهجهنگین، له کاتێکیشدا ئهوهته دهربهدهرکراوین و له ماڵ و منداڵ و وڵاتمان بووین، کهچی کاتێک جهنگیان لهسهر بڕیاردا، تهنها کهمێکیان نهبێت ئهوانی تر ههموویان پشتیان ههڵکردو پهشیمان بوونهوه، خوایش زاناو بهئاگایه به ستهمکاران.