وَتَفَقَّدَ ٱلطَّيۡرَ فَقَالَ مَالِيَ لَآ أَرَى ٱلۡهُدۡهُدَ أَمۡ كَانَ مِنَ ٱلۡغَآئِبِينَ
(ئینجا سولهیمان) کهوته بهسهر کردنهوه و پشکنینی دهستهو تاقمی باڵندهکان و وتی: ئهوه بۆچی من پهپوو نابینم؟ یاخود لێره نیه و خۆی دزیوهتهوه و له نادیارهکانه!!
لَأُعَذِّبَنَّهُۥ عَذَابٗا شَدِيدًا أَوۡ لَأَاْذۡبَحَنَّهُۥٓ أَوۡ لَيَأۡتِيَنِّي بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
سوێند بێت ئهبێت سزایهکی زۆر سهختی بدهم یان سهری ببڕم، یان دهبێت به بهڵگهیهکی ئاشکراوه بێت بۆ لام.
فَمَكَثَ غَيۡرَ بَعِيدٖ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمۡ تُحِطۡ بِهِۦ وَجِئۡتُكَ مِن سَبَإِۭ بِنَبَإٖ يَقِينٍ
(سولهیمان) زۆر چاوهڕێی نهکرد (پهپوو پهیدابوو، یهکسهر هات و نیشتهوه و) وتی: ئهوهی من پێم زانیووه تۆ پێت نهزانیووه، من له وڵاتی سهبهئهوه ههواڵێکی ڕاست و دروستم بۆ هێناویت!!
إِنِّي وَجَدتُّ ٱمۡرَأَةٗ تَمۡلِكُهُمۡ وَأُوتِيَتۡ مِن كُلِّ شَيۡءٖ وَلَهَا عَرۡشٌ عَظِيمٞ
بهڕاستی من بۆم دهرکهوت ئافرهتێک فهرمانڕهواییان دهکات و له ههموو جۆره دهسهڵات و نازو نیعمهتێکی پێبهخشراوه، تهختێکی پاشایهتی گهورهشی ههیه، بینیم خۆی و قهومهکهی سوژده بۆ خۆر دهبهن له جیاتی خوا، شهیتان کارو کردهوهی چهوتیانی بۆ ڕازاندوونهتهوه، بهو هۆیهوه ڕێبازی ڕاست و دروستی لێگرتوون، بۆیه ئهوان ڕێنمووی وهرناگرن.
وَجَدتُّهَا وَقَوۡمَهَا يَسۡجُدُونَ لِلشَّمۡسِ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَصَدَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّبِيلِ فَهُمۡ لَا يَهۡتَدُونَ
بینیم که خۆی قهومهکهی سوجهدهیان دهبرد بۆ ڕۆژ له جیاتی خوا، وه (شهیتان) کاروکردهوهکانیانی شیرین و جوان کردبوو له بهرچاویان ههر بۆیه به هۆی ئهوه له ڕێگا لایان داوهو هیدایهتیان وهرنهگرتووه.