وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
(لوط پێغهمبهریش) کاتی خۆی به قهومهکهی وت: باشه ئێوه ئهوکاره نابهجێ وتاوان و گوناهه ئهنجام دهدهن؟!، لهکاتێکدا ئێوه چاوتان ههیه و دهزانن (چۆن شهرمهزار و خهجاڵهت و ڕیسوا نابن).
أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهۡوَةٗ مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ
ئایا ڕهوایه که ئارهزووی خۆتان لهگهڵ پیاواندا ئهنجام بدهن له جیاتی ژنان؟! نهخێر ئێوه ژیر نین، بهڵکو ئێوه گهلێکن سهرهنجامی ئهم ئیشه خراپه نازانن.
۞فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَخۡرِجُوٓاْ ءَالَ لُوطٖ مِّن قَرۡيَتِكُمۡۖ إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ
کهچی وهڵامی قهومهکهی هیچ نهبوو تهنها ئهوه نهبێت که وتیان: (لوط) و شوێنکهوتووانی له شارهکهتان دهربکهن، چونکه بهڕاستی ئهوانه کهسانێکن خۆیان به پاک ڕادهگرن!!
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ قَدَّرۡنَٰهَا مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ
سهرهنجام ئێمه (لوط) و خاوو خێزانیمان ڕزگارکرد جگه له ژنهکهی که بڕیارمان دابوو له تیاچووان بێت (چونکه ههڵوێستی چاک نهبوو، باوهری به مێردی پێغهمبهری نهبوو).
وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ
(له بهرهبهیاندا) بهردبارانمان کردن، ئای که بهردبارانی بێدارکراوهکان سهخت و دژواره!