ثُمَّ كَانَ عَٰقِبَةَ ٱلَّذِينَ أَسَـٰٓـُٔواْ ٱلسُّوٓأَىٰٓ أَن كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَكَانُواْ بِهَا يَسۡتَهۡزِءُونَ
پاشان ئهو تیاچوونه سهرئهنجامی ئهوانه بوو که تاوان و گوناهیان کرد؛ چونکه ئهوانه بڕوایان به ئایهت و فهرمانهکانی خوا نههێناو گاڵتهیان پێ دهکرد.
ٱللَّهُ يَبۡدَؤُاْ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ ثُمَّ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
ههر خوا خۆی دروستکراوان دههێنێته مهیدان و دوایی وهك خۆیان لێدهکاتهوه، (سهرهتا ههر ئهو دروستی کردوون و ههر ئهویش دوای مردن دووباره زیندوویان دهکاتهوه)، سهرئهنجامیش ههر بۆ لای ئهو زاته دهبرێنهوه.
وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ يُبۡلِسُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ
ئهو ڕۆژهی قیامهت بهرپا دهبێت، تاوانباران و تاوانکاران نائومێد و بێ هیوا دهبن (چونکه دهزانن چیان چاندووهو چیان کێڵاوه و چیان دهست پێشکهری کردوه).
وَلَمۡ يَكُن لَّهُم مِّن شُرَكَآئِهِمۡ شُفَعَـٰٓؤُاْ وَكَانُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ كَٰفِرِينَ
کهسیان دهست نهکهوت لهوانهی به شهریك و هاوهڵیان دهزانی تا تکایان بۆ بکات و فریایان بکهوێت، ئهوسا ئیتر بهناچاری، بێ باوهڕ دهبن به شهریك و هاوهڵ (که له دنیادا پشتیان پێ دهبهستن و هاناو هاواریان بۆ دهبردن).
وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ يَوۡمَئِذٖ يَتَفَرَّقُونَ
ئهو ڕۆژهی قیامهت بهرپا دهبێت، لهو ڕۆژهدا؛ ئهو خهڵکه؛ له یهك دادهبڕێن و دهبنه دوو دهستهوه.