لِلۡفُقَرَآءِ ٱلَّذِينَ أُحۡصِرُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ لَا يَسۡتَطِيعُونَ ضَرۡبٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ يَحۡسَبُهُمُ ٱلۡجَاهِلُ أَغۡنِيَآءَ مِنَ ٱلتَّعَفُّفِ تَعۡرِفُهُم بِسِيمَٰهُمۡ لَا يَسۡـَٔلُونَ ٱلنَّاسَ إِلۡحَافٗاۗ وَمَا تُنفِقُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٌ
(ئهو جۆره بهخشینانه پێشکهش بکهن) بهو ههژارانهی له پێناوی خوادا لێبڕاون و ناتوانن بگهڕێن به زهویدا و بازرگانی و کاسبی بکهن (بههۆی خهریک بوونیان بهگهیاندنی پهیامی خوا)، ئهوهی نهیانناسێت، (ئهو ههژارانه ئهوهنده کهسایهتی خۆیان ڕادهگرن و نهفس بهرزن)، وادهزانێت دهوڵهمهندن، تۆ ئهی پێغهمبهر (صلی الله علیه وسلم) (یا ئهی ئیماندار) به ڕهنگ و ڕوخسارو سیمایاندا دهیانناسیت، داواناکهن له خهڵکی بهزۆر شتی لێبسهنن و ڕووگیریان بکهن، ههر خێرێک ئهنجام بدهن ئهوه بێگومان خوا زانایه پێی.
ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ سِرّٗا وَعَلَانِيَةٗ فَلَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
ئهوانهی ماڵ و سامانیان دهبهخشن، بهشهو و به ڕۆژ، به نهێنی و به ئاشکرا، ئا ئهوانه ههر پاداشتیان لای پهروهردگاریانه، ترس و بیمیان لهسهر نییه و ئهوان خهفهتبار نابن (له ڕۆژی قیامهت و لێپرسینهوهدا).
ٱلَّذِينَ يَأۡكُلُونَ ٱلرِّبَوٰاْ لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ ٱلَّذِي يَتَخَبَّطُهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مِنَ ٱلۡمَسِّۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡبَيۡعُ مِثۡلُ ٱلرِّبَوٰاْۗ وَأَحَلَّ ٱللَّهُ ٱلۡبَيۡعَ وَحَرَّمَ ٱلرِّبَوٰاْۚ فَمَن جَآءَهُۥ مَوۡعِظَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ فَٱنتَهَىٰ فَلَهُۥ مَا سَلَفَ وَأَمۡرُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَنۡ عَادَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
ئهوانهی سوو دهخۆن، ههڵسوکهوت ناکهن و ڕاست نابنهوه (له گۆڕدا) مهگهر وهک ئهو کهسهی که شهیتان دهستی لێوهشاندبێت (ههر له دنیادا سروشتی نین، له قیامهتیشدا وهک شێت دهبن) چونکه ئهوانه دهڵێن: کڕین و فرۆشتن وهک سوو وایه (له حاڵێکدا): خوا کڕین و فرۆشتنی حهڵال کردوهو سووی حهرام کردووه، جا ئهوهی ئامۆژگاری پهروهردگاری پێگهیشت و وازی هێنا، ئهوهی دهستی کهوتووه، بۆ خۆی، کاری (له لێ پرسینهوهشی) دهکهوێتهلای خوا، بهڵام ئهوهی دهست بکاتهوهبهسوو خۆریی، ئا ئهوانه جێنشینی ناو ئاگری دۆزهخن و ژیانی ههمیشهیی تیادا دهبهنهسهر.