أَنِ ٱعۡمَلۡ سَٰبِغَٰتٖ وَقَدِّرۡ فِي ٱلسَّرۡدِۖ وَٱعۡمَلُواْ صَٰلِحًاۖ إِنِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
(ههروهها فهرمانمان پێدا) که قهڵغانی دهرهدامان دروست بکات، ئهڵقهکانی بهڕێک و پێکی ڕێك بخات و له یهکیان تێههڵکێش بکات، (نه زۆر تهنك بێت و بهرگه نهگرێت، نه زۆر سهنگین بێت و ههڵگری بێزار بکات)، (ههروهها فهرمانمان پێ دان): کارو کردهوهی چاکه ئهنجام بدهن، دڵنیاشبن که من بینام به کارو کردهوهتان.
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهۡرٞ وَرَوَاحُهَا شَهۡرٞۖ وَأَسَلۡنَا لَهُۥ عَيۡنَ ٱلۡقِطۡرِۖ وَمِنَ ٱلۡجِنِّ مَن يَعۡمَلُ بَيۡنَ يَدَيۡهِ بِإِذۡنِ رَبِّهِۦۖ وَمَن يَزِغۡ مِنۡهُمۡ عَنۡ أَمۡرِنَا نُذِقۡهُ مِنۡ عَذَابِ ٱلسَّعِيرِ
بۆ سولهیمانیش بامان خسته ژێر فهرمانیهوه، بهیانیان یهك مانگه ڕێ دهڕۆیشت و ئێواران یهك مانگه ڕێ دههاتهوه، کانی مسیشمان بۆ تواندهوه، له پهرییانیش ههندێکمان بۆ ڕاهێنا که لهبهردهستیدا کار بکهن به مۆڵهتی پهروهردگاری، جا ئهوهی له فهرمانی ئێمه دهرچێت سزای دۆزهخی پێ دهچێژێت.
يَعۡمَلُونَ لَهُۥ مَا يَشَآءُ مِن مَّحَٰرِيبَ وَتَمَٰثِيلَ وَجِفَانٖ كَٱلۡجَوَابِ وَقُدُورٖ رَّاسِيَٰتٍۚ ٱعۡمَلُوٓاْ ءَالَ دَاوُۥدَ شُكۡرٗاۚ وَقَلِيلٞ مِّنۡ عِبَادِيَ ٱلشَّكُورُ
سولهیمان ههرچی بویستایه، پهرییهکان بۆیان دروست دهکرد، له شوێنی خوا پهرستی و پهیکهرو حهوزو مهنجهڵی گهورهی بهجۆرێك که له جێگهی خۆی دامهزراوهو ناجوڵێت. ئهی نهوهو شوێنکهوتوانی داوود: ئێوه به کردارو گوفتار سوپاسگوزاربن، ههرچهنده کهمێك له بهندهکانم سوپاسگوزارن.