ذَٰلِكَ جَزَيۡنَٰهُم بِمَا كَفَرُواْۖ وَهَلۡ نُجَٰزِيٓ إِلَّا ٱلۡكَفُورَ
(ئهو بارودۆخهی که بهسهریاندا هات) دهرئهنجامی بێئیمانی و کافرێتیاندا بوو، مهگهر ئێمه تۆڵه ههر له کافران ناسێنین؟!).
وَجَعَلۡنَا بَيۡنَهُمۡ وَبَيۡنَ ٱلۡقُرَى ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا قُرٗى ظَٰهِرَةٗ وَقَدَّرۡنَا فِيهَا ٱلسَّيۡرَۖ سِيرُواْ فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا ءَامِنِينَ
(لهوهودوا) ئێمه له نێوان ئهوان و ئهو شوێنهدا که بهرهکهتمان بهسهردا ڕژاندبوون دێهات و ئاوهدانی ئاشکرا ههبوون، که بهبێ ماندوبوون ئهو سهفهرانهیان دهکرد له نێوان شام و یهمهندا) ماوهی نێوان دێهاتهکانیان دهبڕی به ئاسانی و بێ ماندوبوون، وه (پێمان وتبوون، ده سهفهرو بازرگانی بکهن)، بڕۆن چهندهها شهو و ڕۆژ بێ ئهوهی هیچ ترس و بیمتان ههبێت.
فَقَالُواْ رَبَّنَا بَٰعِدۡ بَيۡنَ أَسۡفَارِنَا وَظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَحَادِيثَ وَمَزَّقۡنَٰهُمۡ كُلَّ مُمَزَّقٍۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٖ
(کهچی لهو نازو نیعمهتهش بێزار بوونو) وتیان: پهروهدگارا نێوانی ڕێگهو سهفهرهکانمان لهیهك دوور بخهرهوه، (بهم داخوازییهیان) ستهمیان له خۆیان کرد ئێمهش کردمانن به داستان و باسی سهرزاری خهڵکی، وه پاجه پارچهمان کردن، بهڕاستی ئا لهو)ڕووداو حاڵهتانهدا) بهڵگهو نیشانهی تهواو ههیه بۆ کهسانێك که خۆگربن لهکاتی ناخۆشی و تهنگانهدا، وه سوپاسگوزاربن له کاتی خۆشیدا (وه ههوڵ بدهن وهکو ئهو قهومه نالهباره بیانووگره نهبن).