حَنِقَ - [ح ن ق]. (ف: ثلا. لازم، م. بحرف). حَنِقْتُ، أحْنَقُ، اِحْنَقْ، مص. حَنَقٌ. "حَنِقَ عَلَيْهِ": اِشْتَدَّ غَضَبُهُ عَلَيْهِ.
حَنِقَ - [ح ن ق]. (ف: ثلا. لازم، م. بحرف). حَنِقْتُ، أحْنَقُ، اِحْنَقْ، مص. حَنَقٌ. "حَنِقَ عَلَيْهِ": اِشْتَدَّ غَضَبُهُ عَلَيْهِ.