حَنٌّ - [ح ن ن]. (مص. حَنَّ، يَحُنُّ).
١. "أظْهَرَ حَنّاً": عَطْفاً.
٢. "وَلَدٌ حَنٌّ": بِهِ جُنُونٌ.
حَنٌّ - [ح ن ن]. (مص. حَنَّ، يَحُنُّ).
١. "أظْهَرَ حَنّاً": عَطْفاً.
٢. "وَلَدٌ حَنٌّ": بِهِ جُنُونٌ.