خَرِمَ - [خ ر م]. (ف: ثلا. لازم). خَرِمَ، يَخْرَمُ، مص. خَرَمٌ. "خَرِمَ الوَلَدُ": اِنْشَقَّ مَا بَيْنَ مِنْخَرَيْهِ، أوْ اِنْشَقَّتْ أُذُنُهُ.
خَرِمَ - [خ ر م]. (ف: ثلا. لازم). خَرِمَ، يَخْرَمُ، مص. خَرَمٌ. "خَرِمَ الوَلَدُ": اِنْشَقَّ مَا بَيْنَ مِنْخَرَيْهِ، أوْ اِنْشَقَّتْ أُذُنُهُ.