أَظْفَرَ - [ظ ف ر]. (ف: ربا. متعد، م. بحرف). أَظْفَرْتُ، أُظْفِرُ، أَظْفِرْ، مص. إِظْفارٌ. "أَظْفَرَهُ بِعَدُوِّهِ أَوْ عَلَيْهِ": جَعَلَهُ يَظْفَرُ بِهِ، أَيْ مَكَّنَهُ مِنَ التَّغَلُّبِ عَلَيْهِ.
أَظْفَرَ - [ظ ف ر]. (ف: ربا. متعد، م. بحرف). أَظْفَرْتُ، أُظْفِرُ، أَظْفِرْ، مص. إِظْفارٌ. "أَظْفَرَهُ بِعَدُوِّهِ أَوْ عَلَيْهِ": جَعَلَهُ يَظْفَرُ بِهِ، أَيْ مَكَّنَهُ مِنَ التَّغَلُّبِ عَلَيْهِ.