إِتْرَاحٌ - [ت ر ح]. (مص. أَتْرَحَ). "تَعَمَّدَ إِتْرَاحَهُ بِأَخْبَارِ السُّوءِ": إِحْزَانَهُ.
إِتْرَاحٌ - [ت ر ح]. (مص. أَتْرَحَ). "تَعَمَّدَ إِتْرَاحَهُ بِأَخْبَارِ السُّوءِ": إِحْزَانَهُ.