سَرِدَ - [س ر د]. (ف: ثلا. لازم). سَرِدْتُ، أسْرَدُ، اِسْرَدْ، مص. سَرَدٌ. "سَرِدَ الرَّجُلُ": صَارَ يَسْرُدُ صَوْمَهُ، أيْ يُتَابِعُهُ.
سَرِدَ - [س ر د]. (ف: ثلا. لازم). سَرِدْتُ، أسْرَدُ، اِسْرَدْ، مص. سَرَدٌ. "سَرِدَ الرَّجُلُ": صَارَ يَسْرُدُ صَوْمَهُ، أيْ يُتَابِعُهُ.