شَرِسَ - [ش ر س]. (ف: ثلا. لازم). شَرِسَ، يَشْرَسُ، مص. شَرَاسَةٌ، شَرَسٌ. "شَرِسَ الرَّجُلُ": سَاءَ خُلُقُهُ. "شَرِسَتْ نَفْسُهُ".
شَرِسَ - [ش ر س]. (ف: ثلا. لازم). شَرِسَ، يَشْرَسُ، مص. شَرَاسَةٌ، شَرَسٌ. "شَرِسَ الرَّجُلُ": سَاءَ خُلُقُهُ. "شَرِسَتْ نَفْسُهُ".