شَرِكَ - [ش ر ك]. (ف: ثلا. لازم). شَرِكَ، يَشْرَكُ، مص. شَرَكٌ. "شَرِكَتِ النَّعْلُ": اِنْقَطَعَ شِرَاكُهَا.
شَرِكَ - [ش ر ك]. (ف: ثلا. لازم). شَرِكَ، يَشْرَكُ، مص. شَرَكٌ. "شَرِكَتِ النَّعْلُ": اِنْقَطَعَ شِرَاكُهَا.