شَصَّ - [ش ص ص]. (ف: ثلا. متعد، م. بحرف). شَصَصْتُ، أَشُصُّ، شُصَّ، مص. شَصٌّ. "شَصَّ صَاحِبَهُ عَنْ أَمْرٍ مَّا": أَبْعَدَهُ، مَنَعَهُ. "شَصَّ وَلَدَهُ عَنِ اللَّهْوِ".
شَصَّ - [ش ص ص]. (ف: ثلا. متعد، م. بحرف). شَصَصْتُ، أَشُصُّ، شُصَّ، مص. شَصٌّ. "شَصَّ صَاحِبَهُ عَنْ أَمْرٍ مَّا": أَبْعَدَهُ، مَنَعَهُ. "شَصَّ وَلَدَهُ عَنِ اللَّهْوِ".