شَغَرَ - [ش غ ر]. (ف: ثلا. متعد، م. بحرف). شَغَرَ، يَشْغُرُ، مص. شَغْرٌ، شِغَارٌ. "شَغَرَهُ عَنْ بَلَدِهِ": نَفَاهُ، طَرَدَهُ، أَخْرَجَهُ.
شَغَرَ - [ش غ ر]. (ف: ثلا. متعد، م. بحرف). شَغَرَ، يَشْغُرُ، مص. شَغْرٌ، شِغَارٌ. "شَغَرَهُ عَنْ بَلَدِهِ": نَفَاهُ، طَرَدَهُ، أَخْرَجَهُ.