صَقِعَ - [ص ق ع]. (ف: ثلا. لازم). صَقِعَ، يَصْقَعُ، مص. صَقَعٌ. "صَقِعَ الوَلَدُ": أَصَابَهُ أَذَى الصَّقِيعِ.
صَقِعَ - [ص ق ع]. (ف: ثلا. لازم). صَقِعَ، يَصْقَعُ، مص. صَقَعٌ. "صَقِعَ الوَلَدُ": أَصَابَهُ أَذَى الصَّقِيعِ.