طَلِيَ - [ط ل ي]. (ف: ثلا. لازم). طَلِيَ، يَطْلَى، مص. طَلىً.
١. "طَلِيَ فَمُهُ": كَانَ بِأَسْنَانِهِ صُفْرَةٌ.
٢. "طَلِيَ لِسَانُهُ": ثَقُلَ.
طَلِيَ - [ط ل ي]. (ف: ثلا. لازم). طَلِيَ، يَطْلَى، مص. طَلىً.
١. "طَلِيَ فَمُهُ": كَانَ بِأَسْنَانِهِ صُفْرَةٌ.
٢. "طَلِيَ لِسَانُهُ": ثَقُلَ.