طَوِيَ - [ط و ي]. (ف: ثلا. لازم). طَوِيَ، يَطْوَى مص. طَوىً.
١. "طَوِيَ الرَّجُلُ": جَاعَ.
٢. "طَوِيَ بَطْنُهُ": ضَمُرَ مِنَ الْجُوعِ.
طَوِيَ - [ط و ي]. (ف: ثلا. لازم). طَوِيَ، يَطْوَى مص. طَوىً.
١. "طَوِيَ الرَّجُلُ": جَاعَ.
٢. "طَوِيَ بَطْنُهُ": ضَمُرَ مِنَ الْجُوعِ.