إِنْدابٌ - [ن د ب]. (مص. أَنْدَبَ).
١. "إِنْدابُ الجُرْحِ": بَقاءُ أَثَرِهِ.
٢. "كانَ على أُهْبَةِ إِنْدابِ نَفْسِهِ": الْمُخاطَرَةِ بِها.
إِنْدابٌ - [ن د ب]. (مص. أَنْدَبَ).
١. "إِنْدابُ الجُرْحِ": بَقاءُ أَثَرِهِ.
٢. "كانَ على أُهْبَةِ إِنْدابِ نَفْسِهِ": الْمُخاطَرَةِ بِها.