هَزِئَ - [هـ ز أ]. (ف: ثلا. لازم، م. بحرف). هَزِئَ، يَهْزَأُ، مص. هَزْءٌ، هُزْءٌ، هُزُوءٌ. "هَزَأَ بِصَاحِبِهِ أَوْ مِنْهُ": سَخِرَ مِنْهُ.
هَزِئَ - [هـ ز أ]. (ف: ثلا. لازم، م. بحرف). هَزِئَ، يَهْزَأُ، مص. هَزْءٌ، هُزْءٌ، هُزُوءٌ. "هَزَأَ بِصَاحِبِهِ أَوْ مِنْهُ": سَخِرَ مِنْهُ.