وَرِكَ - [و ر ك]. (ف: ثلا. لازم). وَرِكْتُ، أَوْرَكُ، مص. وَرَكٌ.
١. "وَرِكَ الرَّجُلُ": عَظُمَتْ وَرِكَاهُ.
٢. "وَرِكَتِ الوَرِكُ": عَظُمَتْ.
وَرِكَ - [و ر ك]. (ف: ثلا. لازم). وَرِكْتُ، أَوْرَكُ، مص. وَرَكٌ.
١. "وَرِكَ الرَّجُلُ": عَظُمَتْ وَرِكَاهُ.
٢. "وَرِكَتِ الوَرِكُ": عَظُمَتْ.