باشٌّ - [ب ش ش]. (فا. من بَشَّ). "اِسْتَقْبَلَ الضُّيوفَ بِوَجْهٍ بَاشٍّ": مُبْتَسِمٍ، طَلْقِ الوَجْهِ.
باشٌّ - [ب ش ش]. (فا. من بَشَّ). "اِسْتَقْبَلَ الضُّيوفَ بِوَجْهٍ بَاشٍّ": مُبْتَسِمٍ، طَلْقِ الوَجْهِ.