بَذِئَ - [ب ذ أ]. (ف: ثلا. لازم). بَذِئَ، يَبْذَأُ، مص. بِذْءٌ. "بَذِئَ السَّفيهُ": فَحُشَ، نَطَقَ بِكلامٍ بَذِيءٍ، سَفيهٍ.
بَذِئَ - [ب ذ أ]. (ف: ثلا. لازم). بَذِئَ، يَبْذَأُ، مص. بِذْءٌ. "بَذِئَ السَّفيهُ": فَحُشَ، نَطَقَ بِكلامٍ بَذِيءٍ، سَفيهٍ.