تَبَاطُؤٌ - [ب ط أ]. (مص. تَبَاطَأَ). "أَظْهَرَ تَبَاطُؤاً فِي عَمَلِهِ": تَأَخُّراً.
تَبَاطُؤٌ - [ب ط أ]. (مص. تَبَاطَأَ). "أَظْهَرَ تَبَاطُؤاً فِي عَمَلِهِ": تَأَخُّراً.