تَبَهُّرٌ - [ب هـ ر]. (مص. تَبَهَّرَ).
١. "تَبَهُّرُ المِصْبَاحِ": إِضَاءتُهُ.
٢. "تَبَهُّرُ الإِنَاءِ": اِمْتِلاَؤُهُ.
تَبَهُّرٌ - [ب هـ ر]. (مص. تَبَهَّرَ).
١. "تَبَهُّرُ المِصْبَاحِ": إِضَاءتُهُ.
٢. "تَبَهُّرُ الإِنَاءِ": اِمْتِلاَؤُهُ.