تَتَوُّقٌ - [ت و ق]. (مص. تَتَوَّقَ). "كَانَ تَتَوُّقُهُ شَدِيداً لِرُؤْيَةِ أُمِّهِ": تَشَوُّقُهُ.
تَتَوُّقٌ - [ت و ق]. (مص. تَتَوَّقَ). "كَانَ تَتَوُّقُهُ شَدِيداً لِرُؤْيَةِ أُمِّهِ": تَشَوُّقُهُ.