تَحَاتٌّ - [ح ت ت]. (مص. تَحَاتَّ).
١. "تَحَاتُّ الأَسْنَانِ": تَآكُلُهَا.
٢. "تَحَاتُّ أَوْرَاقِ الشَّجَرِ": تَنَاثُرُهَا، سُقُوطُهَا.
تَحَاتٌّ - [ح ت ت]. (مص. تَحَاتَّ).
١. "تَحَاتُّ الأَسْنَانِ": تَآكُلُهَا.
٢. "تَحَاتُّ أَوْرَاقِ الشَّجَرِ": تَنَاثُرُهَا، سُقُوطُهَا.