تَحْسِيسٌ - [ح س س]. (مص. حَسَّسَ). "تَحْسِيسُهُ بِالذَّنْبِ": جَعْلُهُ يُحِسُّ بِهِ لإِدْرَاكِهِ وَالشُّعُورِ بِهِ.
تَحْسِيسٌ - [ح س س]. (مص. حَسَّسَ). "تَحْسِيسُهُ بِالذَّنْبِ": جَعْلُهُ يُحِسُّ بِهِ لإِدْرَاكِهِ وَالشُّعُورِ بِهِ.