تَحَفُّزٌ - [ح ف ز]. (مص. تَحَفَّزَ). "تَحَفُّزُ البَطَلِ خَوَّفَ مُنَافِسِيهِ": تَهَيُّؤُهُ، اِسْتِعْدَادُهُ.
تَحَفُّزٌ - [ح ف ز]. (مص. تَحَفَّزَ). "تَحَفُّزُ البَطَلِ خَوَّفَ مُنَافِسِيهِ": تَهَيُّؤُهُ، اِسْتِعْدَادُهُ.