تَحَلْحُلٌ - [ح ل ح ل]. (مص. تَحَلْحَلَ). "تَحَلْحُلُ الرَّجُلِ عَنْ مَوْضِعِهِ": تَحَرُّكُهُ، تَزَعْزُعُهُ.
تَحَلْحُلٌ - [ح ل ح ل]. (مص. تَحَلْحَلَ). "تَحَلْحُلُ الرَّجُلِ عَنْ مَوْضِعِهِ": تَحَرُّكُهُ، تَزَعْزُعُهُ.