تَرَحٌ - ج: أَتْرَاحٌ. [ت ر ح]. (مص. تَرِحَ).
١. "كَانَ تَرَحُهُ عَظِيماً": هَمُّهُ.
٢. "شَارَكَهُ أَفْرَاحَهُ وَأَتْرَاحَهُ": أَحْزاَنَهُ.
تَرَحٌ - ج: أَتْرَاحٌ. [ت ر ح]. (مص. تَرِحَ).
١. "كَانَ تَرَحُهُ عَظِيماً": هَمُّهُ.
٢. "شَارَكَهُ أَفْرَاحَهُ وَأَتْرَاحَهُ": أَحْزاَنَهُ.