تَسْفِيهٌ - [س ف هـ]. (مص. سَفَّهَ).
١. "تَسْفِيهُ آرَائِهِ": تَبْيَانُ خِفَّتِهَا وَإِسْفَافِهَا.
٢. "تَسْفِيهُ الرَّجُلِ": جَعْلُهُ سَفِيهاً.
تَسْفِيهٌ - [س ف هـ]. (مص. سَفَّهَ).
١. "تَسْفِيهُ آرَائِهِ": تَبْيَانُ خِفَّتِهَا وَإِسْفَافِهَا.
٢. "تَسْفِيهُ الرَّجُلِ": جَعْلُهُ سَفِيهاً.