تَقْبيحٌ - [ق ب ح]. (مص. قَبَّحَ).
١. "تَقْبيحُ فِعْلٍ": تَبْيانُ قُبْحِهِ.
٢. "تَقْبيحُ عَمَلٍ": تَصيِيرُهُ قَبيحاً.
تَقْبيحٌ - [ق ب ح]. (مص. قَبَّحَ).
١. "تَقْبيحُ فِعْلٍ": تَبْيانُ قُبْحِهِ.
٢. "تَقْبيحُ عَمَلٍ": تَصيِيرُهُ قَبيحاً.