تَلْبيبٌ - ج: تَلابِيبُ. [ل ب ب]. (مص. لَبَّبَ). "أَخَذَ بِتَلابِيبِهِ وَطَرَحَهُ أَرْضاً": أَخَذَهُ مِنْ طَوْقِ ثَوْبِهِ.
تَلْبيبٌ - ج: تَلابِيبُ. [ل ب ب]. (مص. لَبَّبَ). "أَخَذَ بِتَلابِيبِهِ وَطَرَحَهُ أَرْضاً": أَخَذَهُ مِنْ طَوْقِ ثَوْبِهِ.