تَهْوِيسٌ - [هـ و س]. (مص. هَوَّسَ).
١. "تَهْوِيسُ رَجُلٍ": جَعْلُهُ ذَا هَوَسٍ.
٢. "تَهْوِيسُ الحِمَّصِ": دَقُّهُ دَقّاً.
تَهْوِيسٌ - [هـ و س]. (مص. هَوَّسَ).
١. "تَهْوِيسُ رَجُلٍ": جَعْلُهُ ذَا هَوَسٍ.
٢. "تَهْوِيسُ الحِمَّصِ": دَقُّهُ دَقّاً.