أَشْهَدَ - [ش هـ د]. (ف: ربا. متعد). أَشْهَدْتُ، أُشْهِدُ، أَشْهِدْ، مص. إِشْهادٌ.
١. "أَشْهَدَهُ عَلى ما حَدَثَ": جَعَلَهُ شاهِداً...
٢. "أَشْهَدَهُ": أَحْضَرَهُ.
أَشْهَدَ - [ش هـ د]. (ف: ربا. متعد). أَشْهَدْتُ، أُشْهِدُ، أَشْهِدْ، مص. إِشْهادٌ.
١. "أَشْهَدَهُ عَلى ما حَدَثَ": جَعَلَهُ شاهِداً...
٢. "أَشْهَدَهُ": أَحْضَرَهُ.