آنان [= زنان مطلقه] را در حد توان خود، هر جا که خودتان سکونت دارید [و در تواناییِ شماست] سکونت دهید، و به آنها زیان نرسانید تا [عرصه را] بر آنان تنگ کنید [و پیش از پایان عده، به ترک منزل مجبور شوند]؛ و اگر باردار هستند، نفقۀ آنها را بدهید تا وضع حمل کنند. اگر [فرزندتان را] برای شما شیر میدهند، مزدشان را بپردازید و [این کار را] به نیکی و با مشورت همدیگر انجام دهید؛ و اگر به توافق نرسیدید، زن دیگری [به درخواست شوهر،] او را شیر دهد.