3. Албатта, мардумеро, ки пеш аз онҳо буданд (бо навъҳои таколиф ва машаққатҳо ва бо неъматҳои гуногун ва сахтиҳо), озмудаем, то ба таҳқиқ, Аллоҳ касонеро, ки рост гуфтаанд, маълум намояд(1) ва дурӯғгӯёнро ҷудо кунад.
____________________
1. Яъне, то чӣ андоза дар имонаш содиқ аст. Тафсири Табарӣ 19/ 8