62.   Ин суннати илоҳӣ, (яъне, асир гирифтан ва куштани мунофиқон), ки дар миёни пешиниён ҷори будааст, ки ҳар куҷо ёфта шаванд, бояд асир гирифта шаванд ва ба сахтӣ кушта шаванд ва ҳаргиз ту эй Паёмбар, дар суннати илоҳӣ тағйире нахоҳӣ ёфт!(1)
____________________
1. Тафсири Табарӣ 20\329


الصفحة التالية
Icon