106. Он рӯзи қиёмат, ки гурӯҳе сафедрӯй (1) ва гурӯҳе сияҳрӯй (2) шаванд. Аммо онон, ки сиёҳ гашт рӯйҳояшон, ба онон сарзаниш карда гӯянд: «Оё шумо пас аз имон оварданатон кофир шудед? Ба сабаби кофир шуданатон бичашед азоби Аллоҳро!»
____________________
1. Яъне, мӯъминону солеҳон. Тафсири Бағавӣ 2/87
2. Яъне, кофирону бадбахтон