7. Он фариштагоне, ки Аршро мебардоранд ва оиҳое, ки бар гирди он ҳастанд, ба ситоиши Парвардигорашон тасбеҳ мегӯянд ва аз ҳар айбу нуқсон Ӯро ба покӣ
ёд мекунанд ва ба Ӯ имони яқин доранд ва аз Ӯ барои мӯъминон омурзиш мехоҳанд: Эй Парвардигори мо, раҳмату илми Ту ҳама чизро фаро гирифтааст.
Пас, ононро, ки аз ширку маъсият тавба кардаанд ва ба роҳи исломи Ту омадаанд, биёмурз ва аз азоби ҷаҳаннам нигаҳ дор!(1)
____________________
1. Тафсири Бағавӣ 7\147