47. Ва он гоҳ дар даруни оташ бо якдигар ба муҷодала ва сарзаниши яқдигар бархезанд, пас нотавонон ба касоне, ки такаббур варзиданд, гӯянд, ки мо пайравони шумо будем ва даъвати шуморо дар дунё пазируфтем, оё метавонед андаке аз ин оташеро, ки насиби мо шудааст, онро аз мо дур кунед?(1)
____________________
1. Тафсири Ибни Касир 7\149